தேர்தல் நெருங்குவதாலோ என்னவோ மீண்டும் அரசியல் கட்சிகளுக்கு கச்சத்தீவு விவகாரம் விவாதப் பொருளாக மாறி இருக்கிறது. கச்சத்தீவை இலங்கைக்கு தாரைவார்த்த கதை ஒருபக்கமிருக்க… கச்சத்தீவை மீட்டுவிட்டால் ஒட்டுமொத்த தமிழக மீனவர்களின் பிரச்சினையும் ஒரே இரவில் முடிவுக்கு வந்துவிடும் என்பது போல் அனைத்துக் கட்சிகளும் பேசுகின்றன. ஆனால், கச்சத்தீவை மீட்பது மட்டுமே தமிழக மீனவர்களுக்கு விடியலைத் தராது என்பதே கள யதார்த்தம் என்கிறார்கள்.
1974-ம் ஆண்டு ஜூன் 26-ல் போடப்பட்ட முதல் ஒப்பந்தத்தில் கச்சத்தீவு இலங்கைக்கு விட்டுக்கொடுக்கப்பட்டது. ஆனால், அந்த ஒப்பந்தத்தின் 6-வது பிரிவில், ‘இரு நாட்டு மீனவர்களும் கடல் எல்லை கட்டுப்பாடுகள் இன்றி இரண்டு நாட்டு கடற் பிராந்தியத்துக்குள்ளும் சென்றுவர அனுமதிக்கப்படுவார்கள்’ என்ற ஷரத்தும் சேர்க்கப்பட்டது. அதேசமயம் 1976 மார்ச் 23-ல் கையெழுத்தான இரண்டாவது ஒப்பந்தத்தில், இரண்டு நாடுகளுக்குமான கடல் எல்லைகள் வரையறுக்கப்பட்டதுடன் ‘இரண்டு நாட்டினரும் தங்களுக்கு உரிமையான கடற் பகுதியில் இறையாண்மை உடையவர்கள்’ என்ற ஷரத்து சேர்க்கப்பட்டது.
இதுதான் தமிழக மீனவர்கள் இன்று அனுபவித்து வரும் பிரச்சினைகளுக்கு மூல காரணம். புதிய ஒப்பந்தத்தின் மூலம், முந்தைய ஒப்பந்தத்தில் இரு நாட்டு கடல் பிராந்தியத்திலும் மீனவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டிருந்த மீன் பிடிக்கும் சலுகைகள் மறுக்கப்பட்டன. ஆனால் ஒப்பந்தம் இப்படிச் சொன்னாலும்கூட, இரு நாட்டு மீனவர்களும், தங்களுக்குள் இருந்த பரஸ்பர உறவு மற்றும் நட்பு காரணமாக, இரு நாட்டு கடல் பிராந்தியத்துக்குள்ளும் சுதந்திரமாகச் சென்று மீன் பிடித்து வந்தனர்.
அவர்களின் இந்த ஒற்றுமைக்கு உலை வைத்தது இலங்கையில் நடந்த உள்நாட்டு போர். அதன் விளைவாக, 13.7.1983-ல் ராமநாதபுரம் மாவட்டம் தங்கச்சிமடத்தைச் சேர்ந்த 5 மீனவர்கள் முதன் முதலாக இலங்கை கடற்படையினரின் துப்பாக்கிச் சூட்டுக்கு ஆளாகினர். இதில் 4 மீனவர்கள் படுகாயமடைந்தனர். ஒருவர் உயிரிழந்தார். அன்றைக்கு தொடங்கிய இலங்கைக் கடற்படையின் தமிழக மீனவர்கள் மீதான தாக்குதல் இன்னமும் நின்றபாடில்லை.
தமிழக மீனவர்கள் மீதான இலங்கைக் கடற்படையின் தாக்குதல்கள் கச்சத்தீவு பகுதியில் மட்டுமே நடந்ததோ, நடப்பவையோ அல்ல. கச்சத்தீவு பகுதிக்கு வெகு தொலைவில் உள்ள புதுக்கோட்டை, தஞ்சாவூர், திருவாரூர், நாகை, மயிலாடுதுறை, காரைக்கால் ஆகிய மாவட்ட மீனவர்களும் பெருமளவில் பாதிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். ஆக, தமிழக மீனவர்களுக்கான தீர்வு என்பது கச்சத்தீவுக்கு அப்பால் உள்ளது.
இதுகுறித்து நம்மிடம் பேசிய தேசிய மீனவர் பேரவையின் தேசிய துணைத் தலைவர் டாக்டர் குமரவேலு, “கச்சத்தீவு நம்முடைய மண். அதை மீட்பது என்பது நமது கவுரவ பிரச்சினை. ஆனால், அது மட்டுமே நமது மீனவர்களின் பிரச்சினைக்கு தீர்வைத் தந்துவிடாது. காரைக்கால் மற்றும் தமிழகத்தின் பெரும்பகுதியான மீனவர்கள் கச்சத்தீவை ஒட்டிய பகுதிகளில் மீன்பிடிக்கச் செல்லும் வாய்ப்பு கிடையாது.
1974 ஒப்பந்தத்தின்படி எல்லை வரையறுத்துக் கொடுக்கப்பட்ட இலங்கை கடல் பகுதியை ஒட்டிய கடல் எல்லையில் தான் நமது மீனவர்கள் மீன்பிடிக்கச் செல்ல வேண்டிய சூழல் இருக்கிறது. அங்கு தான் மீன் வளமும் இருக்கிறது. ஆழம் நிறைந்த பகுதியும் துவங்குகிறது.
இலங்கை கடற் பகுதியை ஒட்டி மீன் பிடிக்காமல் இருப்பதை தவிர்க்கவே இந்திய தமிழ் மீனவர்கள் இலங்கையின் வடக்குப் பகுதிக்கும், கிழக்கு பகுதிக்கும் சென்று மீன் பிடிக்க வேண்டிய சூழல் உருவாகிறது. அது ஆழ்கடல் மீன்பிடிப்புக்கு உகந்த மீன் வளம் நிறைந்த பகுதியாகும். ஆனால், கச்சத்தீவு பகுதி என்பது மீன்பிடிக்க மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பகுதி அல்ல. எனவே, நமது மீனவர்கள் பிரச்சினைக்கான தீர்வு கச்சத்தீவு மட்டுமல்ல.
இரு நாட்டு மீனவர்களும் பரஸ்பரம் கடல் எல்லைகளைக் கடந்து, இரு நாடுகளின் கடல் பரப்பிலும் மீன்பிடிப்பதற்கான நிரந்தரமான புதிய ஒப்பந்தத்தை உருவாக்குவது மட்டுமே நமது மீனவர்களுக்கும் இலங்கை மீனவர்களுக்குமான பிரச்சினைகளை தீர்க்க ஒரே வழி. அது ஒன்றுதான் இத்தனை மாவட்ட மீனவர்களின் பிரச்சினைகளை தீர்க்கும் வழியுமாகும்” என்றார். பிரதமர் மோடி கச்சத்தீவை இலங்கையிடம் 50 வருட குத்தகைக்கு எடுக்கப் போகிறார் என்று செய்திகள் வரும் நிலையில், டாக்டர் குமரவேலு சொல்லும் இந்த உபாயத்தையும் கவனத்தில் கொண்டால் நல்லது!
